تفاوت برنامه ریزی استراتژیک با تفکر استراتژیک

هر علمی با کلمه هاش شناخته میشه
اگر کلمه هاش رو اشتباه استفاده کنیم، ممکنه بی معنی بشه یا حتی معنای اشتباهی بده.

دوتا کلمه ی اصلی در مدیریت استراتژیک هست که گاهی اشتباهی استفاده میشه:
برنامه ریزی استراتژیک  و   تفکر استراتژیک

فرقشون چیه؟ 

تفکر استراتژیک:
یک تصویر بزرگ و نسبتا یکپارچه و در عین حال کلی و فاقد دقت را از محیط کسب و کار در ذهن ایجاد میکند.
جهت گیری های مناسب را برای سازمان تشخیص می دهد.
با تحلیل عوامل محیط خارجی و داخلی، ذهن را برای تصمیم گیری های خلاقانه و بدیع آماده می سازد.

برنامه ریزی استراتژیک :
با تمرکز بر جزئیات کار ، داده های دقیقی را برای تعریف و تبیین و استراتژی ها فراهم می سازد.
به حرکت سازمان در راستای تحقق استراتژی ها، کمک می کند .
با روش های تحلیلی ، اهداف استراتژیک را به برنامه های بلند مدت و کوتاه مدت اجرائی تبدیل و آن را عملیاتی می کند.


تفکر و برنامه ریزی استراتژیک می تواند در کنار هم نقش مکمل داشته باشند. تفکر استراتژیک چشم انداز می آفریند و برای تبیین و پیاده سازی آن از ابزار برنامه ریزی استراتژیک استفاده می شود .
هنری میتنزبرگ ، متفکران را از برنامه ریزان استراتژیک جدا می داند . برنامه ریزان استراتژیک نقش های موثری مانند گردآوری داده ها ، همراهی متفکر استراتژیک برای خلق استراتژی و مشارکت در پیاده سازی چشم اندازهای استراتژیک را دارند اما متفکران استراتژیک در خلق چشم انداز و معماری استراتژی نقش دارند.
هم تفکر استراتژیک و هم برنامه ریزی استراتژیک هر دو نیاز سازمان های امروزی هستند.
این دو مفهوم متناقض یکدیگر نیستند ، بلکه مکمل هم هستند و به کارگیری هر دو در سازمان ها ضروری است.
برنامه ریزی استراتژیک فرایندی است که پس از تفکر استراتژیک اتفاق می افتد.
استراتژی های مهم و خلاق از تفکر استراتژیک پدید می آیند که به ناگزیر باید از خلال اندیشه های همگرا و تحلیل گرا ( برنامه ریزی استراتژیک ) عملیاتی شوند .
برنامه ریزی امری حیاتی است اما نمی تواند به خودی خود استراتژی های ویژه را خلق کند که بتوانند مرزهای صنعت را به چالش بکشند و تعبیری نو از صنعت ارائه دهند مگر آنکه تفکر استراتژیک آینده جدیدی را ترسیم کند.
هنری میتنزبرگ معتقد است : برنامه ریزی و تفکر استراتژیک دربرگیرنده دو فرایند فکری مجزا هستند . برنامه ریزی استراتژیک با تجزیه و تحلیل ، ایجاد و رسمی کردن سیستم ها و رویه ها در ارتباط است و تفکر استراتژیک نیز شامل ترکیب یا تلفیق ، تقویت شهود و تفکر خلاق و نوآورانه در تمام سطوح سازمان است


جمع بندی:

تفکر استراتژیک: ترکیبی، نوآور، واگرا ، شهودی و خلاق است.

برنامه ریزی استراتژیک: منطقی، تجویزی، قاعده مند، همگرا و قراردادی ست.